בתקופת המנדט נרכשו קטרים בעלי הספק מתאים ויכולת נסיעה בעקומות חדות שנדרשו עבור קו יפו-ירושלים. ב-1922 נרכשו מחברת קיטסון (Kitson) הבריטית שישה קטרים ובהמשך הוסבו שתי סדרות של קטרי בולדווין (Baldwin), שנותרו ממלחמת העולם הראשונה, זאת במטרה לשפר את התאמתם לשירות בקו. בקטרים המוסבים בוטל הקרון הנפרד לדלק ומים עבור הקטר ; (’טנדר’) והותקנו מכלים על גוף הקטר עצמו. ב-1928 נבחן פתרון להובלת נוסעים בקווי שירות פחות עמוסים, שבהם לא השתלם להפעיל קטר קיטור גדול ונרכשו ארבעה מערכים של קרונועי קיטור של חברת סנטינל-קאמל (Sentinel-Canimell) הבריטית. אלה עבדו גם בשירות הפרברי בין ירושלים לבתיר ואף המשיכו כקרונות גרורים שמנועיהם פורקו בשנות ה-40.

[תמונה]
[Image]
קטר קיטסון (Kitson) 2-8-4T מספר 4 בתחנת בתיר.
قاطرة کینسون (Kitson) 2-8-4T رقم 4 في محطة بتير
Kitson locomotive 2-8-4T No. 4 at Bittir station.

25

[צד 2]
[Side 2]
گفت الانتداب البريطاني اقتنيت قاطرات ذات طاقة مناسبة وقدرة على القيادة في المنحنيات الحادة تلائم خدمة خط پایا ۔ القدس الحاد والمتعرج : في عام 1922 اقتنيت مجموعة من خاطرات جديدة ، من صنع کینسون (Kitson) البريطانية ، وقت لاحق اقتنيت مجموعتان من قاطرات بالدوین (Baldwin) المتبقية من الحرب العالمية الأولى ، بقصد ملاءمتها لخدمة القدس ألغيت عربة الوقود والماء المنفصلة ( " الشاحنة ) وركبت الخزانات على متن القاطرة نفسها . في 1928 حاولوا ايجاد حل النقل المسافرين في خطوط خدمة أقل اكتظاظا ، بالاضافة الى انه لم يكن مربح تشغيل قاطرة بخارية كبيرة فاقتنيت أربعة قطارات بخارية متعددة العربات من صنع سنتينل - کامیل (Sentinel-Canimell) البريطانية . استخدم بعضها ايضا في خادمة الضراحي بين القدس وبتير ، واستمر استعمالها كقاطرات مجرورة بعد تفكيك محركاتها في الأربعينيات .

[תמונה]
[Image]
מילוי מים בקטר בולדווין (Baldwin) מס’ 14, שהוסב לתצורה מיכלית, ללא קרון נפרד לדלק ומים (’טנדר’). מאחוריו קטר מס’ 883 מאותה תוצרת, שעדיין במצב המקורי, עם הטנדר. תחנת תל אביב דרום, ינואר 1954.
تزويد المياه في قاطرة بالدوين (Baldwin) رقم 14 ، التي حولت الى رقم 883 من نفس الشركة المصنعة ، لا تزال على حالتها الأصلية ، مع خزان ، بدون عربة منفصلة للوقود والماء ( الشاحنة ) . وراءها قاطرة الشاحنة . محطة جنوب تل أبيب ، كانون ثانی 1954 .
Filling water in Baldwin locomotive No. 14, converted to tank-engine configuration, without a separate car for fuel and water (tender). Behind it is Baldwin No. 883, still with its original tender. Tel Aviv Darom station, January 1954.

[צד 3]
[Side 3]
The operation of the train on the steep, winding route to Jerusalem was a special challenge to the Mandate railway authorities. Among other things, the British had to acquire steam engines capable of taking the sharp curves. To this end, in 1922, a series of six new locomotives were introduced, manufactured by the British firm of Kitson, and, later, two series of converted Baldwin locomotives remaining from World War I. The change did away with a separate car for fuel and water by attaching the tanks onto the locomotive itself. At the end of the 1920s, railway companies sought a solution to the problem of underused passenger lines, where it did not pay to use a large steam locomotive. That resulted in the purchase by the Mandate authorities, in 1928, of four steam-powered, self-propelled multiple-unit trains manufactured by the British firm of Sentinel-Cammell. Some of them were also used on the Jaffa-Jerusalem line. The cars were used as passenger cars after their power units were removed in the 1940s.

[תמונה]
[Image]
קרונוע קיטור מתוצרת חברת סנטינל-קאמל (Sentinel-Canimell) מספר SC1.
قطار بخاري متعدد العربات من صنع شركة سنتینل - کامیل (Sentinel-Canimell) رقم SC1.
Steam-powered-, self-propelled railcar No. SC1, made by Sentinel-Cammell.

Sign No. 25 in a series of signs placed on or around lighting poles, including the history of the old railway line to Jerusalem, along which its route extends the HaMesila (Railway) Park.

The sign is wrapped around the lighting pole, here are the other parts of the sign:
Side 2 Click for a larger image
Side 3 Click for a larger image

In the next picture taken that day you can see the old railway track that became a pedestrian track, a bike path next to it, and the sign that surrounds one of the lighting poles Click for a larger image